Louise Ellen van Gorkom

Beeldend Kunstenaar

De gelukkige prins

De gelukkige prins

Barmhartigheid (expositie Sint-Jansbasiliek/Brinkhuis 2016) Acryl op doek, 70 x 90 cm.

“Dear little Swallow,” said the Prince, “you tell me of marvellous things, but more marvellous than anything is the suffering of men and of women. There is no Mystery so great as Misery. Fly over my city, little Swallow, and tell me what you see there

Oscar Wilde

In de stad staat een standbeeld van een gelukkige prins die ooit een zorgeloos leven leidde, geheel voorzien van bladgoud. Een zwaluw die, vanwege een verliefdheid op een rietstengel, te laat naar het zuiden af wil reizen rust even uit aan de voet van het beeld. Er valt een druppel op zijn veren. De zwaluw kijkt omhoog en ziet dat de gelukkige prins huilt. “Zwaluw, zwaluw” zei de prins “wil je even bij me blijven en mijn boodschapper zijn? Er is zoveel ellende in mijn stad. Ik ben bedekt met bladgoud, neem het stukje voor stukje van me af en geef het aan de armen”.

En de zwaluw deed wat de prins hem vroeg. Telkens vloog hij met een stukje bladgoud in zijn snavel en bracht het naar de armen zodat ze brood konden kopen en naar de zieken zodat ze medicijnen konden kopen. De gelukkige prins werd langzamerhand helemaal grauw en grijs. Tussendoor vertelde zwaluw over zijn reizen naar het zuiden. Het werd winter en het begon te vriezen. De zwaluw kreeg het steeds kouder, maar hij wilde niet bij de gelukkige prins weggaan, hij hield te veel van hem.

Hij had net kracht genoeg om nog één keer naar de schouder van de prins te vliegen. “Dag lieve prins” fluisterde hij. “Ik ben blij dat je eindelijk vertrekt” zei de prins. “Ik ga niet naar het zuiden” zei de zwaluw en streek met zijn kopje langs de grijze wang van de gelukkige prins en viel aan zijn voeten neer. Toen kraakte er iets in het standbeeld.

God vroeg aan de engel Hem de twee kostbaarste dingen uit de stad te brengen en de engel bracht hem het gebroken hart van de prins en de dode zwaluw.